මොට්ට කතා....

ඉන්දියාවෙ ධීවරයො ලංකාවෙ මාඵ වලට මේ තරම් කෙළ හලන්නෙ ඇයිද කියන එක පසුගිය දිනවල තේරුම් බේරුම් කර ගත නොහැකිව අපට ළතැවෙන්නට සිදුවිය. එක එක කතා ජනමාධ්‍යවල කියවුණා. ඉන්දීය මැතිවරණයක් ගැනත් කියවුණා. එතකොට මෙහෙ? මෙහෙත් මැතිවරණයක්නෙ.(මෙහෙ මැතිවරණයක් නැත්තෙ කවදද කියා කිසිවෙක් ප්‍රශ්ණ නොකරනු ඇතැයි සිතමි). කෙසේ වෙතත් මේ පිළිබඳව කාර්යාලයේ ඇතිවුණ සංවාදයකදී ප්‍රියන්තයා කියා සිටියේ තමාගේ මිතුරෙක් වන තමිල්නාඩු ධීවරයෙක් මෙසේ පැවසූ බවයි.

“ඉන්දියාවෙ මාඵවෝ වගේ නෙවෙයි ලංකාවේ මාඵවෝ පහසුවෙන් ඇම ගිලින බවත්, එලන දැලට රොතු පිටින් අහුවෙන බවත්ය.” 

කෙසේ වෙතත් මේ මොට්ට කතා දොඩා අප නොමග යවන්න හැදූ   අවලමාට මා ඉතාම ප්‍රිය කරන කුණුහරුප කිහිපයකින් නොමසුරුව සංග්‍රහ කලෙමි.

ඊයේ හවස වැස්සකට හසුවී කරුමෙකට වගේ ගුණේරිස් මාමාගේ ගෙදරට ගොඩ වුණෙමි. විල්බට් සීයා රූපවාහිනියේ ඇස් අලවාගෙන සිටින්නේ තිරයට එක අඩියක් පිටුපසින් බෙල්ල දික්කරගෙනය. මොකද බොලේ පෙන්ටගනයට බෝම්බ දාලවත්ද කියල මමත් කිට්ටු කර බැලුවිට නාකි ලොක්ක අත්පුඩි තලමින් හුරේ දාන්නේ ක්‍රිකට් තරඟයටය. මම එනව දැක්ක ගමන් මිනිහ ඇහුවේ

“පුතේ මෙදා පාර ඕල් කප් එක අපි දිනයිද?” කියලාය. 

කේරළයෙන් ගෙනාපු පොල් ගෙඩියක මුඩ්ඩ ගලවන ගමන් මා පිළිගන්නට පැමිණි ගුණවතී නැන්දාට මේ කතාවෙන් නහුතෙට යකා නැග පැවසූවේ

“යකෝ අපි කල්පනා කරන්නෙ කන්නෙ කොහොමද කියල මේ ගොල්ලන්ට වලපයයි ගොඩපයයි ඉඳගෙනත් හරක් වගේ මැච් එක දිහා කට ඇරගෙන බලන් හිටියම බඩ පිරෙනවද මන්දා” කියාය.

ක්‍රිකට් ආතල් එකට බකට් එක දැමූ ලේලියට ලොඹු කට හැර විල්බට් සීයා පැවසූවේ 

 “ඇයි උඹට ඉරිසියයිද අපි ‍ලෝකෙ තැනකට එනවට... අම්මප ඒක ඉවසන්න බැරි අපේ එවුන්ටමයි” කියාය. 

විල්බට් සීයා පරම්පරාවෙන් වාමාංශිකයෙකි. ඔහුගේ වාමාංශික සිහිනය සැබෑ වුණේ ජීවිතේ අවසාන සමයේ බවත් දැන් ඉතින් තමන්ට සතුටින් මැරෙන්න ඇහැකි බවත් මට පැවසූවේ ගිය අවුරුද්දේය. තාත්තාගේ අඩිපාරේ යන ගුණේරිස් මාමා මෙදා පාරත් හිටපු ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති නැවත පත්කිරීමට රෑට රෑට බැනර් ගැට ගසන්න පොල් ගස් බඩ ගාන්නේය. ගුණේරිස් මාමා මේ කතාවට අලගු තැබූවේ

“මේ දවස්වල වැස්සෙන් වගා පාඵ වෙලා එළවඵ ටිකක් මිළ වැඩි වුණාට අවුරුදු මාසෙ වෙද්දි මිළ බහිනව කෑ නොගහ හිටින්. විපක්ෂයේ අලුගුත්තේරුවන්ටම හරියන ගෑණු උඹලත්” කියාය.

“අනේ ඔහෙල කියන දේවල් වුණානම්... මොකටද මගෙ කට...ඇයි යකෝ මස් මාඵ වලට වඩා එළවඵ ගණන් ගියාම එළවඵ විතරක් කන එවුන් කන්නෙ මොන කෙංගෙඩියක්ද” කියා විමසුවාය. 

ඒ අතරට පැන්නේ ඉස්කෝලෙන් කැළෑ පැනල අතන මෙතන රස්තියාදුවට පුරුදු වූ ගුණේරිස් මාමාගේ පොඩි කොඵවාය. ඌ විමසන්නේ මගෙන්ය.

“අයියේ නරකද මස් මාඵ දෙකම එළවඵ විදියට ප්‍රකාශයට පත් කරල අතිවිශේෂ ගැසට් එකක් නිකුත් කරන්න කියල පාරිභෝගික ඇමැතිතුමාට යෝජනා කළොත්. පහුගිය කාලෙ හාල් කියන්නෙ අත්‍යාවශ්‍ය ද්‍රව්‍යයක් කියලත් හොයාගෙන එහෙම කරපු එකේ මේ එළවඵ ප්‍රශ්ණෙත් එහෙම හරි ගොඩදැම්මම අපේ අම්මලාට කතා කරන්න දෙයක් නැති වෙනව” කියාය. 

ගුණවතී නැන්දාගේ මරුමූස් බැල්ම මග හරින මේ අවලමාගේ මොට්ට කතාවට හිනාවිය යුත්තේ කොහෙන්ද කියා මා කල්පනා කරමින් ඉන්නා විට කොහෙදෝ ඉඳන් තෙමීගෙන කඩා පාත්වුණේ ගුණේරිස් මාමාගේ ලොකු පුතා වන සුනිමල්ය. විල්බට් සීයා පිතිකරුවෙකුගේ හයේ පහරකින් අමන්දානන්දයට පත්ව හුරේ දාද්දී මේකා ඇසුවේ

“සීයේ ඔය ධනපති ක්‍රීඩාව දිහා කට ඇරන් බලා හිටියට ලැබෙන ඉටිගෙඩියක් තියෙනවද, ක්‍රිකට් කියන්නෙ අපේ රටවල් හූරගෙන කාපු පරසුද්දෝ කාලබීල නිකං ඉන්න බැරුවට සීතල යන්න හදාගත්ත කාළකණ්ණි ක්‍රීඩාවක්. සීයල තවම සුද්දන්ගෙ වහල්ලු කියන එකයි කට ඇරගෙන බලන් ඉන්න බැලිල්ලෙන් පේන්නෙ. ඒ අතරෙ පාලකයො පොඩි එකාගෙ බඩට කෙළිනව ඇස් වහල” කියලාය. 

මේකාත් වාමාංශිකයෙකි. ඒත් මූ විපක්ෂ වාමාංශික පක්ෂයකය කියා මා තේරුම් ගෙන සිටියේ වචන සැට් එකෙන්ය.

“ඕක සූදු ඔට්ටුකාරයන්ගෙ කෙළියක් විතරයි. අන්න අපේ එවුනුත් තරඟයක් බුකිකාරයන්ට පාවා දීල කියල සීයලාගෙ කට්ටියම ඊයෙ කියල තිබුණා" කියාය.

මේකාගේ මොට්ට කතා වලට කිව යුතු සුපුරුදු කුණුහරුප කිහිපයක් දිව අගට පැමිණියත් වැඩිහිටියන් ඉදිරිපිට අසංවරව හැසිරිය නොහැකි සදාචාරාත්මක ජාතික හැදියාව විසින් මාව වලකන ලදි.

ඒ අතර මල පොතේ අකුරවත් නූගත් අසමජ්ජාති පොඩි එකා ආයෙත් කියා සිටියෙ

“සීය බලං ඉන්නව අපේ එවුන් වර්ල්ඩ් කප් එක දිනාගන්නකම් ඒකෙ මුඵ ස්කෝර් එකම ආණ්ඩුවට එක්කහු කරල දෙන්න. ලොකු අයිය බලං ඉන්නව අපේ එවුන් ඒක පරදිනකම් ආණ්ඩුවට ටිකක් රිදෙන්න. ක්‍රිකට් වර්ල්ඩ් කප් එක ක්‍රීඩාවක් නෙවෙයි දේශපාලකයන්ගෙත් උන්ගෙ රෙදි ‍හෝදන ඇම්බැට්ටයන්ගෙත් තවත් සූදුවක් විතරයි” කියාය. 

මේ ගස් බල්ලා දන්න ඉටිගෙඩියක් නැතුවාට මැදට පැන කිව්ව මොට්ට කතාවට මට තවමත් හිනා යනවාය.

ගුණේරිස් මාමා අපේ අම්මාගේ බාල මල්ලී වුණත් කොළඹ සිට සති අන්තයේ ගමට එන මම වැස්සකට හැරැ මෙහාට ගොඩ නොවන්නට ඉටාගෙන සිටින්නේ මේ විකාර බලන්න බැරි නිසාය. හෙට අනිද්දා ඉන්තේරුවෙන්ම කුඩ්ඩෙක් නැත්නම් පාතාලයෙක් වෙන්නට නියමිත ‍ගුණේරිස් මාමාගේ පොඩි කොඵවා නැත්නම් මගේ ඥාති මලයා ගැන විටෙක මට කණගාටුවක්ද දැනේ. මුගේ නම බුද්ධිකය. ඒත් මූ මන්දබුද්ධික බව කට අරින වාරයක් පාසාම තහවුරු කරයි. මේකා ආයෙත් මගෙන් ඇහුවේ

“අයියේ කොළඹ පැත්තෙ මිනිස්සුනම් වාසනාවන්තයි‍ නේද? ඒගොල්ලන්ට ඇති වෙන්න සල්ලි තියෙනවනෙ. මේ පැත්තත් කොළඹ වගේ වුණානම් අපේ අර වහල දාල තියෙන දෙනිලන්ද වත්තෙ වරිච්චි ගෙදරත් විසි තිස් දාහකට ‍කුළියට දීල මටත් සුද්ද වගේ ඉන්න තිබුණා” කියාය. 

මුගේ හරුපෙ තේරුම් ගන්න බැරිව සුනිමල් අයියා

“මොකක්ද යකෝ ඒ කුණුහබ්බෙ” කියා විමසුවේය. 

එතකොට මූ කියා සිටියෙ

“ඇයි අයියෙ කොළඹ පැත්තෙ පනස්දාහකට ගෙයක් කුළියට ගන්න නෑ කියල ඇමැතිගොල්ලො ආඩපාලි කියන්නෙ අර. ඒ කියන්නෙ ඒ පැත්තෙ මිනිස්සු කොයිතරම් පොහොසත් ඇත්ද පනස්දාහකටවත් ගෙයක් කුළියට නොදෙන්න තරම්”. 

අනේ අම්මප මූනම් උපන් ගෙයි මී හරකෙකි. මුගේ මොට්ට කතාවට හොම්බට ඇනිය යුතු වුවද සාමකාමී බවට යුග ගණනක් පුරුදු වු අපි වැනි මිනිස්සු එසේ‍ නොකල යුතු බැවින් මා ඉවත බලා ගත්තෙමි.

 
මේ අතරම මේ අලුගුත්තේරුවා ආයෙත් මගෙන් ඇසූවේ
“අයියේ කඵනික හොයනව වගේ කියන එකට හෙට අනිද්ද කියන්නෙ මොකක්ද කියල දන්නවද කියාය”. ඔය කුණුහබ්බ මම නොදන්නා නිසා මා තුෂ්ණිම්භූතව බලා සිටිද්දි මූ කියා සිටියේ තව මාසෙකින් හමාරකින් ඒ පිරුළ වෙනස් කරනව අපේ සීයල තාත්තල එකතුවෙලා ‘කැළණියේ තක්කාලි හොයනව වගේ’ කියල”.

මුගේ කුණුහබ්බ මොට්ට කතාව මට තේරුම් ගියේ නැති අතර වැස්ස පායා නොතිබුණත් මම එළියට පැන ගත්තේ පිස්සන් කොටුවෙන් එළියට යන තරම් සහන සිතුවිල්ලෙනි.